Konan

Þegar Guð skapaði konuna vann hann seint á sjötta degi þegar engill kom að og sagði við hann:
„Því að eyða svona miklum tíma í þetta?“ 

Og Drottinn svaraði „ Hefurðu ekki séð upptalninguna á því sem ég þarf að gera til að skapa hana?“ 

“Hún þarf að vera vatnsheld en þó ekki úr plasti, hafa meira en 200 hreyfanlega hluta sem alla þarf að vera hægt að skipta um og hún þarf að geta framleitt hvaða mat sem er, hún þarf að geta faðmað mörg börn í einu og gefið faðmlag sem eitt og sér læknar allt frá skrámu til ástarsorgar. Þetta allt þarf hún að gera og það með aðeins tvær hendur“ 

Engillinn varð mjög hrifinn og sagði: 

“Bara tvær hendur...það er ómögulegt!“     „Og þetta er bara venjulegt eintak?!“  

“Þetta er allt of mikil vinna sem þú klárar ekki í dag, geymdu þetta þangað til á morgun og kláraðu hana þá“  

“Það geri ég ekki“ svaraði Drottinn. “Ég er svo nálægt því að fullgera þetta sköpunarverk sem mun eiga séstakann stað í hjarta mér. Hún læknar sig sjálf þegar hún veikist og hún getur unnið 18 tíma á dag”.  

Engillinn kom nú nær og snerti konuna.  

“En þú hefur gert hana svo mjúka Drottinn“ sagði hann svo.

“Hún er mjúk", svaraði Drottinn, “En ég hef einnig gert hana sterka því þú getur ekki ímyndað þér hvað hún þarf að ganga í gegn um og þola.“ “

Getur hún hugsað?" spurði engillinn.   

Drottinn svaraði:
“Hún getur ekki aðeins hugsað heldur einnig rökrætt og staðið í samningum." 

Engillinn snerti vanga konunar....

“Drottinn, það lítur út fyrir að sköpunarverkið leki! Þú hlýtur að hafa lagt of miklar byrðar á hana.”

“Hún lekur ekki....þetta er tár” leiðrétti Drottinn  

“Til hvers er það?" spurði engillinn. 

Drottinn svaraði:
“Tárin eru hennar leið til að láta í ljós sorg sína, efa sinn, ást sína, einsemd sína, þjáningu sína og stolt sitt.” 

Þetta hafði mikil áhrif á Engillinn sem sagði
„Drottinn þú ert snillingur!Þú hefur hugsað fyrir öllu. Þessi kona er stórkostleg!" 

Og Drottinn svaraði englinum:
Það er hún svo sannarlega!
Konan býr yfir slíkum styrk að mestu karlmenni undrast hann. Hún tekst á við hvaða vandræði og getur borið þungar byrgðar á herðum sér. Hún hefur í hendi sér hamingju, ást og ætlanir. Hún brosir þegar hana langar að öskra. Hún syngur þegar hana langar að gráta, grætur þegar hún er hamingjusöm og hlær þegar hún er hrædd . 

Hún berst fyrir því sem hún trúir á. Hún berst við ranglæti. Hún tekur ekki „nei“ sem gilt svar þegar hún sér betri lausn. Hún gefur sjálfa sig svo fjölskyldan geti dafnað. Hún fer með vini sína til læknis ef hún óttast um þá.  

Ást hennar er skilyrðislaus. 

Hún grætur þegar börnin hennar eru sigursæl. Hún er glöð þegar vinum hennar gengur vel. Hún gleðst þegar hún heyrir af barnsfæðingum og brúðkaupum. 

Hjarta hennar brestur þegar ættingi eða vinur fellur frá.En hún finnur styrk til þess að takast áfram á við lífið.  

Hún veit að faðmlag og kossar geta læknað brostið hjarta.  

Það er aðeins einn galli á henni, sagði Drottinn að lokum: 

Hún gleymir því hversu stórkostleg hún er... 


Láttu þetta ganga til vinkvenna þinna til að minna þær á hversu stórkostlegar þær eru...sendu þetta líka til karlmanna sem þú þekkir því stundum þarf að minna þá á það líka!!!